ต้นมะม่วงป่าร้อยปี จุดตัดสินใจ ที่ทำให้ซื้อที่ดินเพิ่ม
- BomOlarn
- Aug 16, 2021
- 2 min read
แม้วันนี้จะไม่ได้ยืนต้นต่อไป แต่จะนำมาใช้ประโยชน์ ณ ที่นี้
หลายคนถามว่าเชียงรายมีดีอะไร ทำไมผมตัดสินใจเลือกมาสร้างบ้านและพัฒนาพื้นที่นี้ หากตอบสั้นๆ ต้องบอกว่า “ธรรมชาติ ผู้คน และความสบายใจ”
เมืองที่ยังไม่ทันสมัยมากมายนัก ด้วยอำเภอที่ผมเลือกอยู่ คือ "เวียงป่าเป้า" เป็นอำเภอที่อยู่ห่างจากสนามบินเชียงใหม่และเชียงรายพอๆ กัน คือราว 100 กม. และเป็นถนนสายหลักในการสัญจรระหว่างเชียงใหม่ - เชียงราย แต่ด้วยที่อยู่ระหว่างกลาง ผู้คนจึงไม่พลุกพล่านดังหัวเมืองใหญ่ และยังคงมีความเป็นคนเมืองเหนือ ทั้งในเรื่องของชุมชน น้ำใจ และวิถีชีวิตได้ดีพอสมควร เมืองที่มีประวัติศาสตร์ยาวนาน และเมืองที่ผมเชื่อมั่นว่ายังพัฒนาได้อีกมากมายหลายมิติ และยังคงวิถีชาวบ้านดีๆ เอาไว้ได้ แต่วันนี้จะมาขอเล่าถึงต้นไม้ใหญ่ ที่ทำให้ผมตัดสินใจและประทับใจในที่ดินผืนนี้
🌳💗 “ ต้นมะม่วงใหญ่ สูงสง่า จนอยากดูแล ”
ผมเริ่มต้นซื้อที่ดินที่เชียงรายเพียง 2 งาน (200 ตร.ว.) ครับ ด้วยทุนทรัพย์ที่จำกัด ก็ค่อยๆ สะสมตามกำลังที่พอมีไม่เกินตัว อีกทั้งที่รอบข้าง เจ้าของยังไม่อยากขาย ตอนมาดูที่ดินผืนนี้ พี่หมู พี่กิ่ง ก็พาเดินดูที่ดินรอบๆ และชี้ว่าที่ดินแต่ละผืนเป็นของใครบ้าง จนเดินมาถึงส่วนต่อขยายอีก 2.5 ไร่ ที่เดินไปสุดปลายที่จะเห็นต้นมะม่วงใหญ่ยักษ์ต้นนี้ ตั้งอยู่ท่ามกลางไร่สัปปะรด โดยมีใบเขียวขจี ทรงพุ่มสวยงาม ถูกชะตาอย่างประหลาด เลยถามพี่หมูว่า ที่ดินส่วนต่อขยายที่มองเห็นต้นมะม่วงนี้ได้เค้าขายมั๊ย พี่หมูแจ้งว่าเค้าไม่ขาย มีคนอยากซื้อหลายคนมาก ถ้าเค้าจะขายนี่หลุดไปนานแล้ว แต่ลูกเจ้าของเป็นเจ้าอาวาสวัดอยู่เชียงใหม่ และไม่มีแนวโน้มที่จะขายเลย รวมทั้งที่ที่ต้นมะม่วงตั้งอยู่ก็ยังไม่ขายด้วย
“ ตั้งอธิษฐานจิต หากมีโอกาสได้ครอบครอง จะคืนชีวิตให้พื้นที่ และดูแลต้นไม้นี้อย่างดีที่สุด ” สภาพที่ดินก่อนที่ผมจะตัดสินใจซื้อ เป็นลักษณะพื้นที่เกษตรกรรมที่ไม่มีน้ำ คือชาวบ้านจะปลูกได้แค่พืชทนแล้ง เช่นสัปปะรด ชะอม พืชล้มลุก ดังนั้นในเวลาที่พืชพวกนี้ไม่ออกผลก็จะดูรกแล้ง เป็นเหมือนเขาหัวโล้น แต่มีต้นไม้ใหญ่อย่างต้นมะม่วงป่ายักษ์ ต้นประดู่ ต้นกระโดน ต้นรัก ขึ้นอยู่ในพื้นที่ไม่กี่ต้น และเชื่อว่าอีกไม่นานคงถูกโค่นทิ้งเพื่อทำเกษตรเชิงเดี่ยวทั้งหมด ส่วนผมมีความชมชอบธรรมชาติ พื้นที่สีเขียว ภูเขา ต้นไม่ใหญ่ และอยากคืนพื้นที่สีเขียวสู่แผ่นดิน จึงเดินลงไปที่มะม่วงใหญ่ต้นนี้และตั้งจิตอธิษฐานว่า
“… หากข้าพเจ้านายโอฬาร วีระนนท์ มีโอกาสได้ครอบครองเป็นเจ้าของที่ดินในบริเวณนี้ จะตั้งใจพัฒนาพื้นที่ให้ดีที่สุด จะดูแลต้นไม้นี้ คืนชีวิตให้ภูเขา แผ่นดิน และพัฒนาชีวิตคนในพื้นที่รอบข้างให้ดีที่สุดเท่าที่มนุษย์คนนึงจะทำได้ และขยายออกไปในวงกว้างขึ้นเรื่อยๆ และคุณความดีที่ได้ทำจากการอยู่ในพื้นที่นี้ขออุทิศให้แก่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ต้นไม้ รุกขเทวดา เจ้าป่าเจ้าเขา และวิญญาณทั้งหลายที่ดูแลพื้นที่นี้โดยถ้วนหน้ากัน เพื่อร่วมกันพัฒนาพื้นที่ให้ดีขึ้นมา … ”
เมื่อกล่าวจบ ผมกลับมีความมั่นใจอย่างประหลาดว่าถ้าเราตั้งใจดี และเค้าอยากให้เราพัฒนาที่ดินนี้ สุดท้ายพื้นที่นี้จะเป็นของเรา
ทั้งก่อนซื้อที่เพิ่ม ผมก็ได้เรียนเชิญ ซินแซหวาง (พี่สว่าง) ซินแสหวาง Sawang Rongkasiriphan พี่ชายที่เคารพรัก มาช่วยดูพื้นที่ เราทุกคนต่างรู้สึกและสัมผัสได้ว่าพื้นที่นี่ดี เป็นมิตร โล่ง โปร่งสบาย และพี่สว่างก็บอกว่า รอดูได้เลยบอม ไม่เกิน 6 เดือน ที่ผืนนี้จะให้บอมเป็นเจ้าของ หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ติดตามใดๆ จน 3 เดือนต่อมา ป้าพลอย เจ้าของที่ดินผืนนี้ก็ยินดีขายให้ ซึ่งแม้ราคาจะสูงสักนิด แต่เราก็ยินดีซื้อไว้ทันทีเพราะอยากดูแลต้นไม้นี้จริงๆ
🌳💗“ ซื้อที่ดินได้ แต่ต้นมะม่วงใหญ่ ถูกหยอดยาตาย ก่อนเราได้ครอบครอง ”
“ แม้จะรักษาต้นมะม่วงใหญ่ร้อยปี ให้ยืนต้นไว้ไม่ได้ แต่ยังคงรักษาไว้ในรูปแบบที่เปลี่ยนไป ตั้งไว้ ณ ที่นี้ ”
หลังจากต้นมะม่วงป่ายักษ์ ถูกหยอดยาให้ตาย ผมยังคงมีความหวัง ตั้งใจจะหาเสาเหล็กมาค้ำยัน และทำสะพานแขวน เชื่อมระหว่างจุดชมวิวกับต้นมะม่วงป่า แต่ผ่านไปกี่เดือน กิ่งก้านที่เคยสวยงามก็ทยอยผุผังล่วงหล่น เลยนำเพื่อนๆ พี่ๆ ที่เป็นปราชญ์ด้านต้นไม้มาดู ต่างลงความเห็นว่าถ้าปล่อยไว้ ไม่นานก็จะผุผังตามกาลเวลา เพราะมันตายแล้ว ตากแดด ตากฝน สุดท้ายก็จะหักโค่นลงมาในเวลาไม่นาน ดังนั้นจึงตัดสินใจตัดโค่นลงมา เก็บรักษาเนื้อไม้ไว้ และตั้งใจจะทำเป็นโต๊ะไม้ ชิงช้า หรือทำประโยชน์อื่นๆ ตั้งไว้ ณ ที่เวียงป่าเป้าแห่งนี้ ให้กัลยาณมิตร และเพื่อนพี่น้อง ที่มีโอกาสได้มาเยี่ยมเยือนกันได้ชื่นชม และยังคงได้ดูแลเค้าสมความตั้งใจ แม้จะเปลี่ยนรูปแบบไปก็ตาม
“ จากมะม่วงป่าใหญ่ยักษ์ ณ เวียงป่าเป้า ต้นนี้ จะรักษาและบริหารจัดการต้นไม้อีกมากมาย เป็นร้อยเท่าพันทวี ” นี่คือความตั้งใจ และจะสร้างแรงกระเพื่อมดีๆ ให้เกิดขึ้นต่อไป ในมิติที่เราทำได้ในทุกวัน
หมายเหตุ:
🌳💗 ด้านซ้ายคือต้นสนฉัตรใหญ่ยักษ์ ที่ได้ช่างพี่เอ พี่เอ ต้นไม้ ช่วยขุดย้ายมาให้ และได้พี่จบ บรรจบ สมแสง ช่วยในการทำราวเหล็กค่ำยัน ต้นไม้ใหญ่ๆ บางทีเราเห็นค่า บางคนมองค่าต่างๆไป ผมประกาศไปทั่วเวียงป่าเป้า ว่าหากใครอยากโค่นต้นไม่ใหญ่ใดๆ ให้มาบอกผมก่อน ถ้าผมมีกำลังมากพอ และเอามาได้ จะขอขุดล้อม และมาปลูกไว้ในพื้นที่ของเรา ต้นสนนี้ก็เช่นกัน เจ้าของไม่ต้องการเอาไว้ จึงขอซื้อต่อมา และเอามืออาชีพมาขุดล้อมตั้งไว้อย่างสวยงาม ณ จุดชมวิวบ้านสวน
🌳💗ส่วนด้านขวา คือ ต้นมะม่วงป่าใหญ่ยักษ์ อายุนับร้อยปี ในวันที่เค้าถูกเผา และหยอดยาให้ยืนต้นตาย ด้วยบังเงาสัปปะรด ทำให้รายได้คนเช่าที่หายไป เพราะสัปปะรดต้องการแดด หลักพันบาทต่อปี แต่กิ่งก้านยังสวยงามและมากอยู่ ผ่านไปไม่กี่เดือน กิ่งก้าน และเนื้อไม้เริ่มผุผังไปตามกาลเวลา จึงตัดสินใจ ตัดโค่นลงมา เก็บรักษาเนื้อไม้ไว้มาใช้ประโยชน์ต่อไป ณ ที่ดินผืนนี้ นานเท่านาน
🌳💗 เรื่องบังเอิญคือ วันแรกที่เรามาถ่ายรูปต้นมะม่วงต้นนี้ ตอนยังเขียวชอุ่มสดใส และวันสุดท้าย ที่เราตัดสินใจ ล้มเค้าลงเพื่อรักษาส่วนหนึ่งของเค้าไว้ แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าชุดเดียวกัน เสื้อส้ม กางเกงเทา โดยไม่ได้ตั้ง แต่ดูรูปแล้วนึกได้ จึงเขียนไว้เตือนความจำ
บันทึกไว้เตือนใจตนเอง บอม โอฬาร วีระนนท์ - CEO and Co-founder, DURIAN - CEO and Co-founder, Yak Green (ยักษ์เขียว) - กรรมการผู้ทรงคุณวุฒิ, สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (สสว.) ดูบันทึกย้อนหลังได้ทาง www.bomolarn.com www.tojo.news www.duriancorp.com
Comments